Axudandonos e aportando cousas entre todos.
Así íamos pasando por todos ata acabar tecendo unha tea de araña.
Logo había que ir desfacendo a tea lembrando a afeción d@ compañeir@ antes de guindarlle a madeixa de novo.
Bieito mira toda esta actividade a traveso dunha vidreira.
Non vaiades pensar que foi facil.Encerellouse a madeixa e non o dabamos desenredado.Ao final demolo desemvolvido e lembramos de cada compañeiro o que mais lle gustaba.
ResponderEliminar